جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

خطبه صد و نودم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه صد و نودم

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): در اين خطبه، خدا را ستايش مي کند و به پيامبر خدا درود مي فرستد و مردم را به تقوا پند مي دهد.

   فراز

متن عربی

متن فارسی

1

حمد اللّه

أَحْمَدُهُ شُکراً لِإِنْعَامِهِ وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ عَزِيزَ الْجُنْدِ عَظِيمَ الْمَجْدِ.

ستايش خداوندي

ستايش مي کنم خدا را براي سپاس به احسانش و ياري مي جويم از او به انجام تکاليف حقوقش، خداوندي که سرباز (لشکرش) عزيز، و شکوه و بزرگيش باعظمت است.

2

الثناء على النبي

وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ دَعَا إِلَى طَاعَتِهِ وَ قَاهَرَ أَعْدَاءَهُ جِهَاداً عَنْ دِينِهِ لَا يَثْنِيهِ عَنْ ذَلِک اجْتِمَاعٌ عَلَى تَکذِيبِهِ وَ الْتِمَاسٌ لِإِطْفَاءِ نُورِهِ.

درود بر پيامبر

و شهادت مي دهم به اين که محمد (صلي الله عليه و آله )بنده و فرستاده اوست. مردم را به اطاعت او دعوت کرد و در راه اعتلاي دين او بر دشمنان او در ميدان جهاد پيروز گشت. اجتماع تبهکاران بر تکذيب او، و کوشش براي خاموش کردن نور او، او را از دعوت و جهاد برنگرداند.

3

العظة بالتقوى

فَاعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّ لَهَا حَبْلًا وَثِيقاً عُرْوَتُهُ وَ مَعْقِلًا مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَرَاتِهِ وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ وَ أَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ فَإِنَّ الْغَايَةَ الْقِيَامَةُ وَ کفَى بِذَلِک وَاعِظاً لِمَنْ عَقَلَ وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ

پند براي تقوا

به تقواي الهي چنگ بزنيد، زيرا براي تقوا طنابي است که دستگيره آن محکم و پناهگاهي است که بنلدي آن، بالاتر از دسترس است. پيشدستي کنيد براي استقبال مرگ و سختي هاي آن، و پيش از آن که پيک اجل بر سر شما تاختن بياورد، آماده شويد. پيش از فرود آمدن آن، براي پذيرشش مهيا شويد، زيرا غايت و پايان دنيا قيامت است و براي کسي که بهره از خرد دارد، مرگ و رهسپار شدن به قيامت براي پند دادن کفايت مي کند، و براي نادان مايه عبرت است.

4

وَ قَبْلَ بُلُوغِ الْغَايَةِ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِيقِ الْأَرْمَاسِ وَ شِدَّةِ الْإِبْلَاسِ وَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ رَوْعَاتِ الْفَزَعِ وَ اخْتِلَافِ الْأَضْلَاعِ وَ اسْتِکاک الْأَسْمَاعِ وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ وَ خِيفَةِ الْوَعْدِ وَ غَمِّ الضَّرِيحِ وَ رَدْمِ الصَّفِيحِ

پيش از رسيدن به غايت (قيامت) اموري در جريان است مانند تنگي گورها و شدت نااميدي و وحشت، اشراف بر سرنوشت آينده در مدخل ابديت و ترس هاي موجب فرياد و جزع و درهم پيچيدگي دنده هاي پهلو و ناشنوايي گوش ها و تاريکي گودي گور و هراس از وعده عذاب و اندوه و استحکام قبر با سنگهايي که در پوشانيدن جسد به کار مي رود.

5

فَاللَّهَ اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ فَإِنَّ الدُّنْيَا مَاضِيَةٌ بِکمْ عَلَى سَنَنٍ وَ أَنْتُمْ وَ السَّاعَةُ فِي قَرَنٍ وَ کأَنَّهَا قَدْ جَاءَتْ بِأَشْرَاطِهَا وَ أَزِفَتْ بِأَفْرَاطِهَا وَ وَقَفَتْ بِکمْ عَلَى صِرَاطِهَا

پس خدا را در نظر بگيريد، بندگان خدا، خدا را، زيرا دنيا شما را از راهي مي گذراند و شما و قيامت به يک ريسمان بسته ايد. گويي آن روز نهايي با علامتهاي خود فرا رسيده و شما را در صراط خود قرار داده است.

6

وَ کأَنَّهَا قَدْ أَشْرَفَتْ بِزَلَازِلِهَا وَ أَنَاخَتْ بِکلَاکلِهَا وَ انْصَرَمَتِ الدُّنْيَا بِأَهْلِهَا وَ أَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِهَا فَکانَتْ کيَوْمٍ مَضَى أَوْ شَهْرٍ انْقَضَى وَ صَارَ جَدِيدُهَا رَثّاً وَ سَمِينُهَا غَثّاً

و با مقدمات خود نزديک شده است و گويي با زلزله هايش مشرف گشته و سنگيني هاي سينه خود را مانند شتر خوابانده و دنيا از مردم خود گسيخته و از آغوش خود آنان را بيرون نموده است. سرعت فرا رسيدن آخرت چنان مي نمايد که گويي روزي بود که گذشت، يا يک ماه بود و به پايان رسيد. تازه اش کهنه شد و فربهش لاغر شد.

7

فِي مَوْقِفٍ ضَنْک الْمَقَامِ وَ أُمُورٍ مُشْتَبِهَةٍ عِظَامٍ وَ نَارٍ شَدِيدٍ کلَبُهَا عَالٍ لَجَبُهَا سَاطِعٍ لَهَبُهَا مُتَغَيِّظٍ زَفِيرُهَا مُتَأَجِّجٍ سَعِيرُهَا بَعِيدٍ خُمُودُهَا ذَاک وُقُودُهَا مَخُوفٍ وَعِيدُهَا عَمٍ قَرَارُهَا مُظْلِمَةٍ أَقْطَارُهَا حَامِيَةٍ قُدُورُهَا فَظِيعَةٍ أُمُورُهَا

در موقعيت تنگ و اضطراب انگيز قرار گرفتند و در برابر امور درهم و برهم و بزرگ و آتشي که تند است با تاثيري شديد و نهيبي بلند و شعله اي درخشان و صدايي منکر. آتش آن روشن است و خاموشي آن بعيد، تمام است شعله زايي آن و مهيب است و عده آن. عمق آن ناپيدا و اطرافش تاريک و ديگهايش داغ، فعاليتهاي اين آتش فضيحت بار است.

8

وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً قَدْ أُمِنَ الْعَذَابُ وَ انْقَطَعَ الْعِتَابُ وَ زُحْزِحُوا عَنِ النَّارِ وَ اطْمَأَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ وَ رَضُوا الْمَثْوَى وَ الْقَرَارَ

(و کسانی که تقوا ورزيدند، گروه گروه رهسپار بهشت شدند) در امنيت از عذاب و انقطاع از ملامت. آنان از آتش برکنار گشتند و در جايگاه امن و آرامش قرار يافتند و به آن منزلگه ابدي و قرارگاه جاوداني خشنود گشتند.

9

الَّذِينَ کانَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا زَاکيَةً وَ أَعْيُنُهُمْ بَاکيَةً وَ کانَ لَيْلُهُمْ فِي دُنْيَاهُمْ نَهَاراً تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفَارًا وَ کانَ نَهَارُهُمْ لَيْلًا تَوَحُّشاً وَ انْقِطَاعاً فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً وَ الْجَزَاءَ ثَوَاباً وَ کانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها فِي مُلْک دَائِمٍ وَ نَعِيمٍ قَائِمٍ

اينان کساني بودند که اعمالشان پاکيزه و چشمانشان (از ترس خطاها) گريان بود. شب تاريک به جهت بيداريهاي با خشوع و استغفار در زندگي دنيوي براي آنان روز بود و روزشان به جهت وحشت از ارتکاب زشتي ها و انقطاع از پيشگاه خداوندي شب ظلماني. خداوند بهشت را براي آنان منزلگه نهايي و ثواب را پاداش قرار داد که سزاوارش بودند و شايسته همنشني با بهشتيان، در ملکي ابدي و نعمتهايي پايدار.

10

فَارْعَوْا عِبَادَ اللَّهِ مَا بِرِعَايَتِهِ يَفُوزُ فَائِزُکمْ وَ بِإِضَاعَتِهِ يَخْسَرُ مُبْطِلُکمْ وَ بَادِرُوا آجَالَکمْ بِأَعْمَالِکمْ فَإِنَّکمْ مُرْتَهَنُونَ بِمَا أَسْلَفْتُمْ وَ مَدِينُونَ بِمَا قَدَّمْتُمْ

اي بندگان خدا، مراعات کنيد آنچه را که با رعايت آن به سعادت نايل خواهيد گشت و با ضايع کردن آن، تبهکاران شما در خسارت خواهند افتاد. با اعمال صالحه خود به استقبال اجل هاي خود پيشدستي کنيد، زيرا شما در گرو کارهايي هستيد که در گذشته اندوخته ايد و جزا داده خواهيد شد به آنچه که پيش انداخته ايد.

11

وَ کأَنْ قَدْ نَزَلَ بِکمُ الْمَخُوفُ فَلَا رَجْعَةً تَنَالُونَ وَ لَا عَثْرَةً تُقَالُونَ اسْتَعْمَلَنَا اللَّهُ وَ إِيَّاکمْ بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ وَ عَفَا عَنَّا وَ عَنْکمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ

تصور کنيد که مرگ وحشتناک بر سر شما تاخته است، نه توانايي برگشتي داريد که به آن نايل گرديد و نه لغزشي ناکرده گرفته شود. خداوند ما را و شما را در راه اطاعت خود و رسولش به کار بيندازد و با فضل و رحمتش ما و شما را عفو فرمايد.

12

الْزَمُوا الْأَرْضَ وَ اصْبِرُوا عَلَى الْبَلَاءِ وَ لَا تُحَرِّکوا بِأَيْدِيکمْ وَ سُيُوفِکمْ فِي هَوَى أَلْسِنَتِکمْ وَ لَا تَسْتَعْجِلُوا بِمَا لَمْ يُعَجِّلْهُ اللَّهُ لَکمْ

در زمين خود آرام بگيريد و دستها و شمشيرهايتان را با سخنان بي پايه زبانتان به حرکت درنياوريد، و درباره چيزي که خداوند آن را براي شما به تعجيل نخواسته است شتابزده نباشيد.

13

فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْکمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ مَاتَ شَهِيداً وَ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ وَ قَامَتِ النِّيَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ لِسَيْفِهِ فَإِنَّ لِکلِّ شَيْ‏ءٍ مُدَّةً وَ أَجَلًا.

زيرا کسي از شما که با معرفت حق خدا و حق رسول خدا و اهل بيتش در رختخوابش چشم از اين دنيا بپوشد، از اين دنيا شهيد رفته و پاداش او بر خدا است و چنين شخصي مستحق ثواب نيتي است که براي انجام عمل صالح نموده و همان نيت جانشين کشيدن شمشير (در ميدان جهاد) است (پس عجله نکنيد) زيرا براي هر چيزي مدتي و پاياني است.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :