در آن هنگام هر کس بتواند نفس خود را براي خداوند عزوجل اختصاص بدهد، کوتاهي نورزد. پس اگر شما مرا اطاعت کنيد، من شما را به خواست خداوند به بهشت رهنمون مي گردم، اگر چه اين تلاش داراي مشقت سخت و طعم تلخي است.

و اما فلان کس، راي زنان او را گرفت و خصومتي در سينه اش چونان کوره آهنگران به غليان افتاد. اگر از آن زن خواسته مي شد که آنچه را که درباره من روا داشت، در حق ديگري به جريان مي انداخت، انجام نمي داد. با اين حال، حرمتي که داشت، به حال خود باقي است و حساب با خدا است.

ايمان راهي است داراي مسير (يا روشي) روشن: چراغش روشن تر و روشنگرتر. با ايمان است که مي توان دليل براي اعمال صالحه ارائه داد. و با اعمال صالح است که به ايمان مي توان دليل آورد. و با ايمان است که علم آباد مي شود. و باعلم است که بيم از مرگ به وجود مي آيد. و با مرگ دنيا به پايان مي رسد. و با دنيا است که آخرت احراز مي شود.

و با فرا رسيدن قيامت، بهشت به (مردم باتقوا) نزديک مي شود، و دوزخ به گمراهان، و قطعي است که براي مخلوقات جايگاه قراري جز روز رستاخيز نيست. آنان در ميدان قيامت شتابان به سوي غايت نهايي در حرکت خواهند بود.

مخلوقات از قرارگاه قبرها برخاسته، و رهسپار سرنوشتهاي نهايي خود مي گردند. براي هر جايگاهي (از بهشت و دوزخ) مردمي است که آن را تبديل نمي کنند و از آن منتقل نمي شوند.

قطعي است که امر به معروف و نهي از منکر دو خلق از اخلاق خداوندي است. و اين دو صفت و فعاليت نه مرگي را نزديک مي کنند و نه از روزي کسي مي کاهند. تمسک کنيد به کتاب خداوندي. زيرا اين کتاب طنابي است محکم و نوري است آشکار و شفايي است سودمند. و سيراب کننده اي است برطرف کننده تشنگي. نگهبان براي کسي است که به او تمسک جويد. و نجات براي کسي است که به آن درآويزد. کجي را راه به آن نيست تا راستش گردانند. از حق و حقيقت نمي لغزد، تا به سوي حق برگردانده شود. فراواني ورود قرآن به گوش آن را کهنه نمي گرداند. هر کس به اين کتاب الهي قائل شد، راست گفت و راست گرديد و هر کس به آن عمل کرد، بر ديگران سبقت جست.

در اين موقع مردي از جاي برخاست و گفت: يا اميرالمومنين درباره فتنه ما را آگاه فرما و آيا از رسول خدا (صلي الله عليه و آله )درباره فتنه سوال نموده ايد؟ آن حضرت فرمود:

هنگامي که خداوند سبحان اين آيه (الم احسب الناس ان يترکوا ان يقولوا آمنا و هم لا يفتنون) را نازل فرمود، من دانستم مادامي که رسول خدا (صلي الله عليه و آله )در ميان ما است، فتنه بر ما نازل نمي گردد. پس گفتم يا رسول الله، چيست آن فتنه اي که خدا آن را به شما خبر داده است؟ فرمود: يا علي، بعد از من، امت من دچار فتنه مي شوند.

عرض کردم: يا رسول الله، آيا در جنگ احد هنگامي که جمعي از مسلمانان شهيد شدند و من از شهادت بي نصيب ماندم، و اين پيشامد براي من سخت شد، مگر به من نفرمودي: تو را به شهادت در آينده بشارت باد؟ فرمود:بلي، چنين است. در آن هنگام (در موقع شهادت) چگونه تحمل خواهي کرد؟ عرض کردم يا رسول الله، چنين حادثه اي جاي صبر و شکيبايي نيست بلکه از موارد بشارت و شکر است.

و رسول خدا (صلي الله عليه و آله )فرمود: يا علي، اين قوم در آينده دچار فتنه در اموال مي گردند و درباره ديني که پذيرفته اند، به خدا منت مي گذارند و رحمت او را آرزو مي کنند، و از غضب او خود را در امن و امان مي بينند و حرام او را حلال تلقي مي کنند، به وسيله شبهه هاي دروغين و هواهاي غافلگير. شراب را به عنوان آب جو حلال مي شمارند. و رشوه پليد را هديه مي نامند و حلالش مي پندارند. رباخواري مي کنند و نام آن را خريد و فروش مي گذارند. عرض کردم يا رسول الله، در چنان موقعي، آنان را در چه منزلتي قرار بدهم، به منزله مرتدان يا به منزله فتنه و آشوب زدگان؟ رسول خدا (صلي الله عليه و آله )پاسخ فرمودند: به منزله فتنه و آشوب زدگان.