مهم ترین عامل کاهش جمعیت بر محور نهج البلاغه تبیین شد

حجت‌الاسلام شکیبایی تصریح کرد: طبق نظر کارشناسان جمعیت، جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۹۶ از رده کشورهای جوان خارج شده، بنابراین ما باید به دنبال راهکار برای مرتفع کردن این مسئله باشیم.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام شکیبایی در نشست علمی ترویجی که با حضور جمعی از طلاب خواهر برگزار شد گفت: رهبر معظم انقلاب در سال ۹۰ به مسئولان نظام درباره کاهش جمعیت هشدار دادند و گفتند: «معتقد به کثرت جمعیت هستم …»، و همچنین در ۱۹ مهر ۱۳۹۱ درباره سیاست کاهش جمعیت انتقاد کردند.

وی ابراز داشت: کارشناسان اظهار کرده اند که ما از سال ۹۸ تاکنون ۵۲۰ درصد کاهش جمعیتی داشتیم و سقوط سنگینی در کاهش جمعیت جوانان صورت گرفته است. ۴۱ میلیون خانم در کشور داریم که ۶۳ درصد دهه ۶۰ به قبل و ۳۷ درصد دهه هفتاد، هشتاد و نود هستند.

حجت‌الاسلام شکیبایی تصریح کرد: طبق نظر کارشناسان جمعیت، جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۹۶ از رده کشورهای جوان خارج شده، بنابراین ما باید به دنبال راهکار برای مرتفع کردن این مسئله باشیم.

وی افزود: رهبر انقلاب اسلامی در پیامی با تشکر از فعالان دلسوز حوزه جمعیت، تلاش برای افزایش نسل و جوان شدن نیروی انسانی کشور و چاره جوئی برای نجات کشور از آینده هولناک پیری جمعیت را سیاستی حیاتی و از ضروری ترین فرائض دانستند.

پژوهشگر حوزه و دانشگاه افزود: علل مادی و معنوی متعددی وجود دارد که موجب کاهش جمعیت و عدم فرزندآوری شده است، ولی عامل مشترک مادی و معنوی وجود دارد که ریشه تمام علت های دیگر است که اگر این مهم برای آحاد جامعه روشن شود، سایر علت ها رخت برمی بندند.

مدرس نهج البلاغه گفت: در فرازی از خطبه ۱۶۰ نهج البلاغه به نکات مهمی اشاره شده است که می توان از آن مهمترین عامل کاهش جمعیت را استنباط نمود.

وی افزود: حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: «یَدَّعِی بِزَعْمِهِ أَنَّهُ یَرْجُو اللَّهَ، کَذَبَ وَ الْعَظِیمِ، مَا بَالُهُ لَا یَتَبَیَّنُ رَجَاؤُهُ فِی عَمَلِهِ، فَکُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِی عَمَلِهِ، وَ کُلُ رَجَاءٍ إِلَّا رَجَاءَ اللَّهِ تَعَالَی فَإِنَّهُ مَدْخُولٌ وَ کُلُّ خَوْفٍ مُحَقَّقٌ إِلَّا خَوْفَ اللَّهِ فَإِنَّهُ مَعْلُولٌ، یَرْجُو اللَّهَ فِی الْکَبِیرِ وَ یَرْجُو الْعِبَادَ فِی الصَّغِیرِ فَیُعْطِی الْعَبْدَ مَا لَا یُعْطِی الرَّبَّ. فَمَا بَالُ اللَّهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ یُقَصَّرُ بِهِ عَمَّا یُصْنَعُ بِهِ لِعِبَادِهِ، أَ تَخَافُ أَنْ تَکُونَ فِی رَجَائِکَ لَهُ کَاذِباً أَوْ تَکُونَ لَا تَرَاهُ لِلرَّجَاءِ مَوْضِعاً، وَ کَذَلِکَ إِنْ هُوَ خَافَ عَبْداً مِنْ عَبِیدِهِ أَعْطَاهُ مِنْ خَوْفِهِ مَا لَا یُعْطِی رَبَّهُ، فَجَعَلَ خَوْفَهُ مِنَ الْعِبَادِ نَقْداً وَ خَوْفَهُ مِنْ خَالِقِهِ ضِمَاراً وَ وَعْداً؛ وَ کَذَلِکَ مَنْ عَظُمَتِ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ وَ کَبُرَ مَوْقِعُهَا مِنْ قَلْبِهِ آثَرَهَا عَلَی اللَّهِ تَعَالَی، فَانْقَطَعَ إِلَیْهَا وَ صَارَ عَبْداً لَه».

-چرا زن و شوهر برای فرزند آوری اقدام نمی کنند؟

-چرا والدین به تک فرزندی اکتفاء می کنند؟

-چرا زن و شوهر برای فرزند آوری دیرهنگام و در سن بالا اقدام می کنند؟

جواب این سوالات و همچنین سوالات مشابه آنها به دو کلمه ختم می شود: امید کاذب و ترس کاذب.

حضرت می فرماید: انسان به گمان خود ادعا می کند که به خدا امید بسته است. سوگند به خدای بزرگ، که دروغ می گوید؛ چه می شود او را که امیدواری در عملش پدیدار نیست؛ زیرا هرکس به چیزی امید بسته باشد، امیدواریش در اعمالش نمودار است، مگر امید به خدا که آمیزه ای و غشی در آن هست. و هر کسی از چیزی بترسد، ترس او را باور توان داشت، جز ترس از خدا که تا در اعمال آشکار نشود باورش نتوان داشت.

در کارهای بزرگ به خدا امید می بندد و در کارهای خرد به بندگان خدای. ولی آن خضوع و فروتنی که در برابر بنده دارد، در برابر خدا ندارد. چرا باید در ادای حق ایزد جلّ شأنه قصور ورزد و حق بنده او را به‌تمامی ادا نماید؟

آیا می ترسی که اگر به خدای تعالی امید ببندی امیدواریت رنگ دروغ گیرد یا خداوند تعالی را درخور امید بستن نمی بینی؟ همچنین، اگر از بنده ای از بندگان خدا بیمناک باشد، ترس خود بر او عرضه دارد، در حالی که، با خدا چنین نکند. یعنی ترس از بنده خدا به نقد است و ترس از خدا در عهده وعده و تعویق. چنین است کسی که دنیا در نظرش بزرگ آید و در دلش مقام و موقعیتی رفیع یابد، سپس، دنیا را بر خدای تعالی برگزیند، و همواره به دنیا پردازد و بنده آن گردد.

استاد حوزه گفت: وقتی امید راستین جایش را بدهد به امید کاذب و ترس راستین جایش را بدهد به ترس کاذب نتیجه اش می شود عدم تحرک و عدم کنش های مطلوب، کشاورز و باغبانی که به گرفتن محصول از زمین و باغش امید دارد، به آبیاری مرتب و دفع آفات و فراهم کردن تمام مقدمات و وسایل نمو و پرورش محصول می پردازد.

اگر باغبان و کشاورزی ادعای چنین امیدی را کرد، ولی در خانه اش نشست و دست به کاری نزد، همه می دانند این یک امید کاذب است; خیال امید است، نه امید. امید به لطف پروردگار، هنگامی امید راستین است که همگام با اطاعت فرمان او و قدم گذاشتن در مسیر رضای او باشد.

حجت الاسلام شکیبایی در پایان از خواهران مبلغه درخواست کرد تا با گفتمان های فرهنگ ساز خانوادگی، خانواده ها را به فرزند آوری و رشد جمعیت ترغیب کنند.

لینک خبر: https://hawzahnews.com/xcrKr