: از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در اندرز و پرهيزكارى، و تهيئه توشه آخرت)

: از خطبه‏ هاى آن حضرت عليه السّلام است (در بعثت پيغمبر اكرم و ستودن قران كريم)

: از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در باره معاشرت و مهربانى كه با مردم فرموده)

از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در صفات حقّ تعالى):

از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در مدح پيغمبر اكرم و اندرز بمردم):

 از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (در جنگ صفّين) به يكى از اصحابش كه از آن بزرگوار پرسيد چگونه اطرافيان شما (سه خليفه و پيروانشان) شما را از خلافت باز داشتند و حال آنكه شما باين مقام (از آنها و ديگران) سزاوارتريد؟ پس امام عليه السّلام (را از اين پرسش بى‏ موقع كه مطلب بر پرسنده و ديگران هم معلوم بود، يا تحقيق در آن مصلحت نبود خوش نيامد و با تندى اجمالا پاسخ داده) فرمود

از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در ذكر بعضى از صفات خداوند جلّ شأنه):

 از سخنان آن حضرت عليه السّلام است هنگاميكه (فساد و تباهكارى عثمان و كار گردانان او در مدينه و سائر شهرها شيوع پيدا نمود جمعى از اهل مدينه صحابه رسول خدا و ديگران بمردم شهرها نوشتند: شما كه مى ‏خواهيد در راه خدا جهاد كرده با دشمنان دين بجنگيد، با شتاب نزد ما بياييد كه خليفه شما دين را تباه كرده و از بين برده، پس دلهاى مردم از او برگشت و در صدد خلعش برآمدند، و گروه بسيارى از اهل مصر و بصره و كوفه به مدينه آمدند، و) نزد آن بزرگوار گرد آمده از كردارهاى ناپسند عثمان شكايت كردند، و درخواست نمودند تا حضرت از جانب ايشان با او گفتگو نمايد، و بخواهد كه رضاى آنها را فراهم نمايد (از بد رفتارى دست برداشته بدعت هائى كه در دين نهاده از بين ببرد و باصحاب پيغمبر اكرم اين همه ظلم و ستم روا ندارد، و مردم درستكار را به حكمفرمائى شهرها بفرستد) پس امام عليه السّلام نزد عثمان رفته فرمود

از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است كه در آن شگفتى آفرينش طاووس را ياد مى ‏فرمايد:

از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است (در پند و اندرز به اصحابش):

 :از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السّلام است در آغاز خلافتش

از سخنان آن حضرت عليه السّلام است بعد از آنكه با آن بزرگوار بخلافت بيعت كردند و (طلحه و زبير نقض بيعت كرده و ببصره رفتند و در آنجا فتنه و آشوب بر پا نموده اموال مسلمانان را بيغما برده نيكان را كشتند) گروهى از اصحاب به آن حضرت گفتند: كاش كسانى را كه بر (كشتن) عثمان اجتماع كردند كيفر مى ‏فرمودى (تا آنان را كه نقض بيعت نموده‏اند بهانه‏اى بدست نباشد) پس امام عليه السّلام فرمود: