امیر المؤمنین (ع) در حکمتی از نهج البلاغه بیان می کند که: «إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ، نَقَصَ الْكَلَامُ»؛ هنگامی که عقل کامل گردد، سخن کم می شود. این جمله نشان دهنده این است که انسان های عاقل و با درک عمیق، معمولاً در کلام خود اختصار و دقت بیشتری دارند و به جای پرگویی، به محتوای سخنان خود اهمیت می دهند. بنابراین، کم گویی نشانه ای از عقل کامل است.