خطبه 142

خطبه 142 نهج البلاغه، گنجینه ای از حکمت و معرفت در باب انفاق و بخشش است. امام علی (ع) در این بخش، با تبیین شش حوزه کلیدی انفاق و بخشش یعنی: صله رحم، نیکو پذیرایی از مهمان، آزاد ساختن اسیران و گرفتاران، و کمک به فقرا و بدهکاران، نه تنها اهمیت این فضیلت اخلاقی را آشکار می سازند، بلکه راهنمایی عملی برای مؤمنان در جهت تحقق آن در زندگی فردی و اجتماعی ارائه می فرمایند.

تأکید ایشان بر نیت خالصانه، صبر در راه انفاق و بخشش، توجه به آثار دنیوی و اخروی این عمل نیکو، نشان دهنده جامعیت و عمق نگرش ایشان به این مسئله مهم است. پیروی از این آموزه های ارزشمند، بی شک، گامی مؤثر در جهت تعالی روحی و اخلاقی فرد و شکوفایی و پیشرفت جامعه اسلامی خواهد بود.