امام علی (علیه السلام) در حکمت خود بیان می کند که عبادت بدون یقین و ایمان واقعی ارزشی ندارد. وی تأکید می کند که در انجام اعمال عبادی، باید با قلبی مطمئن و آرام اقدام شود. این حکمت نشان می دهد که بهتر است انسان در آرامش و یقین باشد تا اینکه عبادتی را از روی تردید و شک انجام دهد.