مردم (جاهل) ما خواستند پيامبر ما را بکشند و غصه ها بر ما ريختند و با ما به نابکاريها پرداختند و هر چيز گوارا را از ما ممنوع و خوف و وحشت را بر ما چيره ساختند و ما را به سکونت در کوهي وادار نمودند که صعود بر آن سخت بود و آتش جنگ را بر ما شعله ور ساختند. (در نتيجه تحمل اين سختي ها) خداوند سبحان براي ما اراده دفاع از حوزه دين خود نمود و دفاع از قداست آن را خود به عهده گرفت.

مومن، از آن همه تلاش اجر خداوندي را مي خواست و کافر، از اصل (کفر) خود حمايت مي کرد. و کسي که از قريش در سلامت و امن مي ماند، يا به خاطر هم سوگندي بود که او را حفظ مي کرد يا به خاطر عشيره و قبيله اي بود که به حمايت از او برمي خاست و در نتيجه او از کشته شدن در امان بود.

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) ، هنگامي که سختي هاي جنگ بالا مي گرفت و مردم به عقب برمي گشتند، اهل بيت خود را پيش مي انداخت و ياران خود را از حرارت سوزان شمشيرها و نيزه ها حفظ مي کرد. چنانکه عبيده بن الحارث در جنگ بدر و حمزه در نبرد احد و جعفر در کارزار موته به شهادت رسيدند.

و کسي ديگر هم مانند همين شهدا که نام آنان را بردم تصميم به شهادت گرفت، ولي اجل بر سر آنان زودتر تاختن آورد و مرگ او را به تاخير انداخت.

شگفتا از اين روزگار! امروز مرا با کسي همانند قرار مي دهند که همگام با من در راه دين حرکتي نکرده و مانند من پيشينه و قدمت در اسلام نداشته است، مگر اين که يک مدعي ادعا کند چيزي را که من نمي شناسم و گمان نمي کنم خدا همچنين چيزي را بشناسد.
و در هر حال سپاس خداي راست.

و اما سوالي که درباره تحويل قاتلان عثمان به تو کرده بودي، من در اين امر دقت کرده ام، براي من امکان آن نيست که آنان را به تو يا کسي غير از تو تحويل بدهم. و سوگند به جانم، اگر از گمراهي و خلاف افکني که به راه انداخته اي، برنگردي، در اندک مدتي آنان را خواهي ديد که تو را مي جويند.

و پيگردي آنان در خشکي و دريا و کوه و زمين، تو را به زحمت نخواهد انداخت، بلکه آن نوعي جويندگي است که دريافت مقصودشان تو را به مشقت خواهد انداخت و ديداري است که تو را خوشحال نسازد.
درود بر اهل آن.