(آگاه باش!) گروه زیادى از مردم از بسیارى از بهره هاى خود (که بر اثر اعمال صالح در آخرت نصیب آن ها مى گردد) بازمانده اند؛ به دنیا روى آورده و با هواى نفس سخن گفته اند
و این کار مرا به تعجب واداشت که اقوامى خودپسند در آن گرد آمدند (چگونه ممکن است افرادى که دم از ایمان و اسلام مى زنند این گونه به دنبال هوا و هوس حرکت کنند؟) من مى خواهم زخم درون آن ها را مداوا کنم، زیرا مى ترسم مزمن و غیر قابل علاج گردد (ولى مع الأسف آن ها از معالجه مى گریزند).

بدان که هیچ کس به اتحاد و الفت امت محمّد (صلی الله علیه و آله) از من حریص تر و کوشاتر نیست. در این کار پاداش نیک و سرانجام شایسته را از خدا مى طلبم.
من به آنچه با خود تعهد کرده ام وفادارم (و اگر بر طبق کتاب و سنّت داورى کنى از تو پشتیبانى خواهم کرد) و اگر تو از آن شایستگى که به هنگام رفتن از نزد من داشتى تغییر پیدا کنى (و بر خلاف حق و عدالت و کتاب و سنّت حکم نمایى راه شقاوت پوییده اى) زیرا شقى و بدبخت کسى است که از عقل وتجربه اى که نصیب او شده محروم بماند و من از این که کسى سخن بیهوده بگوید متنفر و از این که کارى را که خدا اصلاح کرده برهم زنم بیزارم (من خواهان وحدت امت اسلام و خاموشى آتش فتنه ام) آنچه را که نمى دانى رها کن (و به شایعات و سخنان اشرار گوش فرامده) زیرا مردم شرور با سخنان نادرست، به سوى تو خواهند شتافت (تا تو را از راه حق منحرف سازند). والسلام.