به ریسمان قرآن چنگ زن و از آن اندرز بخواه، حلالش را حلال بشمر و حرامش را حرام و آنچه را که از حقایق زندگى پیشینیان در قرآن آمده باور کن. از حوادث گذشته دنیا براى باقى مانده و آینده عبرت گیر، چرا که بعضى از آن شبیه بعضى دیگر است و پایانش به آغازش باز مى گردد و تمام آن متغیر و ناپایدار است. نام خدا را بزرگ بشمار و جز به حق از او نام مبر (و هرگز به نام او به دروغ سوگند مخور). بسیار به یاد مرگ و عالم پس از مرگ باش و هرگز آرزوى مرگ مکن مگر با شرطى مطمئن و استوار (این شرط که از اعمال خود مطمئن باشى). از هر عملى که صاحبش آن را (فقط) براى خود مى پسندد و براى عموم مسلمانان نمى پسندد برحذر باش و(نیز) از هر کارى که در نهان انجام مى شود و در ظاهر شرم آور است حذر کن و نیز از اعمالى که اگر از صاحبش پرسش شود آن را انکار مى کند یا از آن پوزش مى طلبد بپرهیز. (هرگز) عِرض و آبروى خود را هدف تیرهاى سخنان مردم قرار مده و تمام آنچه را که (از این و آن) مى شنوى براى مردم بازگو مکن، زیرا این کار براى آلودگى تو به دروغ کافى است و(نیز) تمام آنچه را که مردم براى تو نقل مى کنند تکذیب مکن، زیرا این کار براى نادانى تو کفایت مى کند. خشمت را فرو بر و به هنگام قدرت (بر انتقام) گذشت کن و در موقع غضب، بردبارى نما و آن گاه که حکومت در دست توست عفو و مدارا کن تا عاقبت نیک براى تو باشد
و از هر نعمتى که خداوند به تو داده است به طور صحیح بهره بردارى کن و هیچ نعمتى از نعمت هاى خداوند را ضایع و تباه مساز و باید اثر نعمت هایى که خداوند به تو داده است در تو دیده شود.

بدان که برترین مؤمنان کسانى هستند که خود و خانواده و اموالشان را تقدیم پروردگار مى کنند (و رضاى او را جلب مى نمایند؛ آن ها از همه در این راه پیشگام ترند). از کارهاى خیر هرچه از پیش بفرستى براى تو ذخیره خواهد شد و آنچه (از مال وثروت) باقى بگذارى خیرش براى دیگران خواهد بود (وحسابش براى تو) از همنشینى با کسى که فکرش ضعیف و عملش زشت است بپرهیز،
زیرا معیار سنجش شخصیت هر کس، یارانش هستند. در شهرهاى بزرگ مسکن گزین، زیرا آن جا مرکز اجتماع مسلمانان است و از اماکن غفلت زا و خشونت آفرین و جاهایى که یاران مطیع خدا در آن کم اند بپرهیز و فکرت را به چیزى مشغول دار که به تو مربوط است. از نشستن بر دکه هاى بازارها اجتناب کن چون آن جا محل حضور شیطان و معرض فتنه هاست. بیشتر به افراد پایین تر از خود نگاه کن،
زیرا این کار درهاى شکر را به روى تو مى گشاید.روز جمعه پیش از آن که در نماز جمعه حاضر شوى مسافرت مکن مگر براى جهاد در راه خدا یا براى کارى که به راستى در آن معذور هستى. در تمام کارهایت فرمان خدا را اطاعت کن، زیرا اطاعت خداوند بر سایر امور برترى دارد و در انجام عبادت، نفس خود را بفریب (و آن را رام ساز) و با آن مدارا کن و خویشتن را به عبادت مجبور نساز، بلکه بکوش آن را در وقت فراغت و بانشاط به جا آورى. مگر فرایضى که بر تو مقرر شده است که در هر حال باید آن ها را به جا آورى و در موقعش مراقب آن باشى و بترس از آن که مرگ در حالى گریبانت را بگیرد که در حال فرار از خدا و در طلب دنیایى. از همنشینى با گنهکاران بپرهیز که بدى به بدى ملحق مى شود (و معاشرت با آلودگان انسان را آلوده مى سازد) خدا را بزرگ دار و محترم بشمار، و دوستانش را دوست بدار، از خشم و غضب بپرهیز که لشکرى بزرگ از لشکریان شیطان است. والسلام.