اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، زمامدار هرگاه دنبال هوا و هوس هاى گوناگون خویش باشد. این هوى و هوس ها در بسیارى از موارد او را از عدالت بازمى دارد، بنابراین باید امور مردم از نظر حقوق آن ها نزد تو یکسان باشد (همه را به یک چشم بنگرى و درباره آن ها یکسان حکم کنى)
چرا که هیچ گاه جور و ستم (هر چند منافع فراوان مادّى دربر داشته باشد) جایگزین عدالت نخواهد شد.
و نفس خویش را در راه انجام آنچه خدا بر تو واجب کرده است به امید ثوابش و ترس از کیفرش تسلیم و خاضع کن.

بدان که دنیا سراى آزمایش است. هر کس ساعتى در این دنیا بیکار بماند (و عمل نیکى براى آخرت انجام ندهد) این ساعتِ فراغت و بیکارى موجب حسرت (و ندامت) او در قیامت خواهد شد و بدان که هیچ چیز، تو را هرگز از حق بى نیاز نمى سازد. از جمله حقوق (واجب) این است که خویشتن را (در برابر هواى نفس و انحراف از فرمان خدا) حفظ کنى و براى رسیدن به پاداش الهى با تمام توان در خدمت به رعیت بکوشى. آنچه در این راه از منافع (معنوى) عاید تو مى شود از مشکلات و ناراحتى هایى که دامنگیر تو مى گردد (به مراتب) بیشتر است. والسلام.