اما بعد (از حمد وثناى الهى)، من از طايفه و قبيله ام (اهل مدينه) خارج شدم (و به سوى بصره آمدم) در صورتى که از دو حال بيرون نيست: يا ستمکارم يا مظلوم، يا متجاوزم يا به من تجاوز شده است (به همين دليل) به خاطر خدا به تمام کسانى که نامه ام به آن ها مى رسد تأکيد مى کنم (کارى انجام ندهند) جز اين که به سوى من حرکت کنند تا اگر نيکوکارم يارى ام دهند و اگر گناهکارم مرا مورد عتاب قرار دهند (و از من بخواهند که از اين راه بازگردم).