اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، خداوند سبحان دنيا را براي جهاني بعد از آن آفريده و مردم را در آن به آزمايش درآورده است تا آن که عملش بهتر است آشکار شود. و ما نه براي دنيا آفريده شده ايم و نه براي تلاش درباره دنيا. و جز اين نيست که ما در اين دنيا براي آزمايش قرار گرفته ايم و قطعي است که خداوند مرا با تو و تو را با من آزمايش مي کند و يکي از ما دو نفر را براي ديگري حجت قرار داده است.

پس تو با تاويل قرآن، براي به دست آوردن دنيا تاختي، و مرا درباره چيزي مسوول قلمداد کردي که نه دست من جنايتي در آن به وجود آورده است و نه زبان من. تو و اهل شام آن دروغ را وسيله قرار داديد و دانايان شما، نادانانتان را و ايستاده تان نشسته ها را تحريک نمودند. پس اي معاويه، از خدا بترس و در کشيدن مهارت که شيطان به دست گرفته است، با آن موجود پليد، مبارزه کن و روي خود را به آخرت برگردان. اينست راه ما و راه شما.

و بترس از اين که خداوند تو را به زودي به حادثه اي کوبنده چنان مبتلا کند که دنباله ات را قطع کند و ريشه ات را برکند. يقينا من به خدا سوگند ياد مي کنم، سوگندي غيرقابل تخلف که اگر مقدرات جمع کننده مابين من و شما را در آشيانه تو جمع کند هرگز تو را رها نکنم (تا آنگاه که خدا ميان ما حکم کند و او بهترين حکم کنندگان است).