جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و هفتاد و چهارم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و هفتاد و چهارم

در دعایی‌ که با آن طلب باران نمود، گفت:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اللّهُمَّ اسْقِنا ذُلُلَ السَّحابِ دُونَ صِعابِها. (وَ هذا مِنَ الْكَلامِ الْعَجيبِ الْفَصاحَةِ، وَ ذلِكَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ شَبَّهَ السَّحابَ ذَواتِ الرُّعُودِ وَالْبَوارِقِ وَالرِّياح ِ وَالصَّواعِقِ بِالاِْبِلِ الصِّعابِ الَّتى تَقْمِصُ بِرِحالِها، وَ تَقِصُ بِرُكْبانِها، )

خداوندا، ما را به ابرهای‌ رام سیراب کن، نـه ابـرهای‌ سـرکش. (این سخنی‌ است عجیب رسا، چه اینکه آن حضرت علیه السّلام ابرهای‌ دارای‌ رعد و برق و طوفان و صاعقه را به شترهای‌ سرکشی‌ که بار را از پشت خود می‌ اندازند، و سواران خود را به زمین می‌ زنند)

2

(وَ شَبَّهَ السَّحابَ خالِيَةً مِنْ تِلْكَ الرَّوائِع ِ بِالاِْبِلِ الذُّلُلِ الَّـتى تُحْتَـلَبُ طَيِّـعَةً وَ تُـقْتَـعَـدُ مُسْـمِحَـةً.)

( و ابرهای‌ خالی‌ از این امور وحشتزا را به شترهای‌ رامی‌ که شیرشان را می‌ دوشند و آنها هم فرمان می‌ برند، و بر آنها سوار می‌ شوند و آنها هم خوشرفتاری‌ می‌ کنند تشبیه نموده.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :