جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و شصت و ششم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و شصت و ششم

و آن حضرت فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اِنَّ لِبَنى اُمَيَّةَ مُرْوَداً يَجْرُونَ فيهِ، وَلَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فيما بَيْنَهُمْ ثُمَّ كادَتْهُمُ الضِّباعُ لَغَلَبَتْهُمْ.

بنی‌ امیه را عرصه مهلتی‌ است که در آن می‌ رانند، جون بینشان اختلاف پیدا شود اگر کفتارها فریبشان دهند بر آنان پیروزی‌ یابند.

2

وَالْمُرْوَدُ ههُنا مُفْعَلٌ مِنَ الاِْرْوادِ وَ هُوَ الاِْمْهالُ وَالاِْنْظارُ. وَ هذا مِنْ اَفْصَح ِ الْكَلامِ وَ اَغْرَبِهِ، فَكَاَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ شَبَّهَ الْمُهْلَةَ الَّتى هُمْ فيها بِالْمِضْمارِ الَّذى يَجْرُونَ فيهِ اِلَى الْغايَةِ، فَاِذا بَلَغُوا مُنْقَطَعَهَا انْتَقَضَ نِظامُهُمْ بَعْدَها.

«مِرود» در اینجا مُفعَل است از « اِرواد» و آن مهلت دادن است. این از فصیح ترین و شگفت ترین کلام است، گویی‌ امام علیه السّلام مهلتی‌ را که بنی‌ امیه در آن بودند تشبیه به میدانی‌ کرده که تا پایان آن می‌ تازند، و چون به نهایتش رسند نظام حکومتشان از بین می‌ رود.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :