خداوندا، به تو پناه مى برم از سختى سفر، و غم و اندوه بازگشت. و از آنچه در اهل و مال و فرزندم زشت بینم.
بارالها، یار سفرم، و جانشین در برنامه زن و فرزندم تویى، و کسى جز تو قدرت بر این دو کار ندارد. زیرا براى جانشین توانایى همـراهى با مسافر نیست، و همـراه مسافر هم قـدرت جانشینى نـدارد. ( ابتداى این سخن از رسول حق صلّى اللّه علیه وآله روایت شده، و دنباله آن به بعد را امیرالمؤمنین (علیه السّلام) با بلیغ ترین سخن و نیکوترین تکمیل از «و لا یَجْمَعُهُما» به بعد به پایان برده است)