شعراء نتاخته اند در یك دسته اسبهاى گروبرى تا پایان كمال آنها نزد ربودن نى گرو شناخته شود (شعر شعراء بیك روش نیست كه بتوان یكى را بر دیگرى برترى داد) و اگر ناگزیر بوده و چاره نباشد جز برترى دادن پس پادشاه گمراه برتر است ((سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرماید:) مراد حضرت از ملك ضلّیل امرء القیس است (و اینكه او را پادشاه خوانده براى خوبى شعر او است، و اینكه او را گمراه خوانده بجهت آنست كه كافر و فاسق بوده))