جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و بیست و چهارم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و بیست و چهارم

امام علیه السّلام (در باره پاره اى از خوهاى خدا دوستان) فرموده است :

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا

دوستان خدا آنانند كه بباطن (نیست شدن) دنیا بنگرند هنگامیكه مردم بظاهر (زینت و آرایش) آن مى نگرند، و بپایان آن بپردازند (توشه سفر مرگ آماده نمایند) هنگامیكه مردم به امروز آن مى پردازند (در صدد بدست آوردن كالاى آنند)

2

فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِیتَهُمْ وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَمِلُوا. أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِكْثَارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَكَهُمْ لَهَا فَوْتاً

پس مى میرانند از دنیا آنچه را كه مى ترسند ایشان را بمیراند (از آنچه سبب عذاب و كیفر الهىّ است دورى مى نمایند) و رها میكنند از آن آنچه را كه مى دانند ایشان را رها خواهد نمود (به كالاى آن دل نمى بندند چون مى دانند از ایشان جدا خواهد شد) و مى بینند كه بسیار بهره بردن دیگران از دنیا كم بهره بردن است (نسبت به بهره آخرت) و دریافتنشان دنیا را (موجب) از دست دادن (سعادت جاوید) است،

3

أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سِلْمُ مَا عَادَى النَّاسُ

ایشان دشمنند آنرا كه مردم با آن آشتى هستند و آشتى هستند آنرا كه مردم با آن دشمنند (از خواهش نفس دورى گزیده و در برابر آن ایستادگى مى نمایند)

4

بِهِمْ عُلِمَ الْكِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْكِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا

بسبب ایشان كتاب دانسته شد (مردم به احكام قرآن پى بردند) و با آن كتاب آنها شناختند، و بایشان كتاب بر جا ماند (از تغییر و تبدیل و كم و زیادة شدن محفوظ ماند) و با آن كتاب آنها بر پا ماندند (آنچه داشتند از آن گرفتند)

5

لَا يَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا يَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا يَخَافُونَ.

امید و آرزویى بالاتر از امیدشان (پاداش خداوند سبحان) و ترسى بالاتر از ترسشان (كیفر الهىّ) نمى بینند.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :