جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و بیست و چهارم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و بیست و چهارم

نقل شده که آن حضرت در میان یارانش نشسته بود، زنی‌ زیبا بر آنان عبور کرد، آنان دیده بر او دوختند، آن حضرت علیه السّلام فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اِنَّ اَبْصارَ هذِهِ الْفُحُولِ طَوامِحُ، وَ اِنَّ ذلِكَ سَبَبُ هِبابِها، فَاِذا نَظَرَ اَحَدُكُمْ اِلَى امْرَاَة تُعْجِبُهُ فَلْيُلامِسْ اَهْلَهُ، فَاِنَّما هِىَ امْرَاَةُ كَامْرَاَتِهِ.

دیده اینان به شهوت نگران، و این نظراندازی‌ موجب هیجان است، هرگاه یکی‌ از شما به زنی‌ که او را خوش آید نظر کند باید با همسر خود درآمیزد، که این زنی‌ است همانند آن.

2

فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الْخَوارِج ِ: قاتَلَهُ اللّهُ كافِراً ما اَفْقَهَهُ! فَوَثَبَ الْقَوْمُ لِيَقْتُلُوهُ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: – رُوَيْداً، اِنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ، اَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْب.

مردی‌ از خوارج گفت: خدا این کافر را نابود کند، چقدر داناست! مردم برجستند تا او را نابود کنند، فرمود: او را واگذارید، پاسخ ناسزاگویی‌ ناسزاست، یـا گـذشـت از گنــاه .

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :