جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و بیست و یکم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و بیست و یکم

کسی‌ در محضرش گفت: «اَسْتَغْفراللّه» فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

ثَكِلَتْكَ اُمُّكَ! اَتَدْرى مَا الاِْسْتِغْفارُ؟ اِنَّ الاْستِغْفارَ دَرَجَةُ الْعِلّيّينَ، وَ هُوَ اسْمٌ واقِعٌ عَلى سِتَّةِ مَعان: اَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلى ما مَضى.

مادر به عزایت بنشیند، می‌ دانی‌ استغفار چیست؟ استغفار مقام مردم بلندمرتبه است، و آن نامی‌ است که آن را شش معناست: اول پشیمانی‌ از گناه انجام گرفته،

2

وَالثَّانِى الْعَزْمُ عَلى تَرْك الْعَوْدِ اِلَيْهِ اَبَداً.

دوم تصمیم بر ترک گناه در آینده،

3

وَالثّالِثُ اَنْ تُوَدِّىَ اِلَى الْمَخْلُوقينَ حُقُوقَهُمْ حَتّى تَلْقَى اللّهَ اَمْلَسَ لَيْسَ عَلَيْكَ تَبِعَةٌ.

سوم پرداخت حقوق مردم تا خدا را ملاقات کنی‌ و حقی‌ از مردم بر عهده ات نباشد.

4

وَالرّابِعُ اَنْ تَعْمِدَ اِلى كُلِّ فَريضَة عَلَيْكَ ضَيَّعْتَها فَتُؤَدِّىَ حَقَّها

چهارم اراده بر ادای‌ هر حق واجبی‌ که آن را ضایع کرده ای‌ و آن را بپردازی‌.

5

وَالْخامِسُ اَنْ تَعْمِدَ اِلَى اللَّحْمِ الَّذى نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذيبَهُ بِالاَْحْزانِ حَتّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ يَنْشَاَ بَيْنَهُما لَحْمٌ جَديدٌ.

پنجم همّت بر آب کردن گوشتی‌ که از حرام بر وجودت روییده با اندوه بر گذشته تا جایی‌ که پوست را به استخوان بچسبانی‌ و بین آنها گوشت جدید روید.

6

.وَالسّادِسُ اَنْ تُذيقَ الْجِسْمَ اَلَمَ الطّاعَةِ كَما اَذَقْتَهُ حَلاوَةَ الْمَعْصِيَةِ. فَعِنْدَ ذلِكَ تَقُولُ: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ.

ششم چشاندن رنج عبادت بر بدن چنانکه شیرینی‌ گناه را بر آن چشاندی‌. آن گاه می‌ گویی‌: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :