جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و بیستم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و بیستم

روایت شده است که آن حضرت در میان اصحابش نشسته بود. زن زیبایى (که تمام چهره اش را نپوشانده بود) از آنجا عبور کرد و چشم حاضران را به خود جلب نمود. امام (علیه السلام) فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

إِنَّ أَبْصَارَ هذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ؛ وَ إِنَّ ذَلِکَ سَبَبُ هَبَابِهَا، فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُکُمْ إِلَى امْرَأَةٍ تُعْجِبُهُ فَلْیُلَامِسْ أَهْلَهُ، فَإِنَّما هِیَ امْرَأَةٌ کَامْرَأَتِهِ. فقال رجلٌ من الخوارجِ: «قاتَله اللّه کافِراً ما أَفقَهَه» فوثَب القومُ لِیَقتُلوه، فقال (علیه السلام): رُوَیْداً إِنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ، أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْبٍ!

راه غلبه بر شهوت:

چشمان این مردان، طغیانگر است و آنچه نظرشان بر آن افتاد مایه تحریک و هیجان آنهاست. هرگاه یکى از شما نظرش به زنى افتاد که زیبا و صاحب جمال بود، برود و با همسر خود آمیزش کند زیرا او هم زنى است مانند همسرش!
در این هنگام مردى از خوارج گفت: خداوند این کافر را بکشد چقدر دانا و فقیه است!! هنگامى که حاضران این سخن را شنیدند از جاى پریدند تا او را به قتل برسانند، ولى امام (علیه السلام) فرمود:
آرام باشید جواب دشنام، بدگویى است و یا گذشت از گناه (نه کشتن مرد بدزبان)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :