جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت چهارصد و پنجم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت چهارصد و پنجم

و آن حضرت به کسی‌ که در محضرش به سخن برخاست و سخنی‌ گفت که از مثل او زیبنده نبود، فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

لَقَدْ طِرْتَ شَكيراً، وَ هَدَرْتَ سَقْباً. (وَالشَّكيرُ ههُنا اَوَّلُ ما يَنْبُتُ مِنْ ريشِ الطّائِرِ قَبْلَ اَنْ يَقْوى وَ يَسْتَحْصِفَ. وَالسَّقْبُ: الصَّغيرُ مِنَ الاِْبِلِ، وَ لايَهْدِرُ اِلاّ بَعْدَ اَنْ يَسْتَفْحِلَ.)

پیش از بال درآوردن پریدی‌، و به خردسالی‌ بانگ زدی‌. («شکیر» در اینجا اولین بالهایی‌ است که بر پرنده می‌ روید پیش از آنکه قوی‌ و محکم شود. و «سَقْب» بچه شتر است، که تا بزرگ نشده فریاد نمی‌ زند.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :