جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت سیصد و نود و چهارم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت سیصد و نود و چهارم

امام علیه السّلام به یكى از كسانیكه با آن حضرت سخن مى گفت در حالی كه سخنى بر زبان راند كه مانند او را از گفتن چنان سخن كوچك مى پنداشتند (در باره سخن بیجا) فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

لَقَدْ طِرْتَ شَكِیراً وَ هَدَرْتَ سَقْباً .(و الشكیر هاهنا أول ما ینبت من ریش الطائر قبل أن یقوى و یستحصف و السقب الصغیر من الإبل و لا یهدر إلا بعد أن یستفحل .)

پرواز كردى پیش از پر در آوردن، و بانگ زدى هنگام بچه بودن (خلاصه ترا نمى رسید كه چنین سخنى در محضر ما بگوئى، یا سزاوار نبود كه چون تویى این سخن را بگوید. (سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرماید:) شكیر در اینجا: اوّل پرى است كه در مرغ مى روید پیش از آنكه قوّت یافته محكم گردد، و سقب: بچه شترى است كه بانگ نمى زند مگر پس از آنكه بزرگ شود.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :