تو (ای عمروبن عاص) دین خود را تابع کسى قرار داده اى که گمراهى اش آشکار و پرده حیایش دریده است و به افراد باشخصیت در مجلسش توهین مى کند و عاقل را با معاشرت خود سفیه مى سازد. تو قدم در جاى قدم هاى او نهادى و بخشش او را خواستار شدى همچون سگى که به دنبال شیر درنده اى برود و به چنگال او متوسل شود و منتظر پس مانده هاى شکار او باشد که به سویش افکنده شود. تو با این کار دنیا و آخرتت را تباه کردى. اگر طرفدار حق بودى، به آنچه مى خواستى مى رسیدى و اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابوسفیان (معاویه) مسلط سازد، کیفر تمام آنچه را که در گذشته انجام دادید به شما خواهم داد و اگر به شما دست نیابم و (بعد از من) باقى بمانید، آنچه (از عذاب الهى در آخرت) در پیش دارید براى شما بدتر است. والسلام.