از بنده خدا علي زمامدار مومنين به آن قومي که براي خدا خشمگين شدند، هنگامي که خدا را در روي زمين نافرماني نمودند و حق او پايمال گشت تا آن که ظلم پرده هاي خود را بر نيکوکار و بدکار و هر کسي که ساکن و يا کوچ کننده بود بگستراند. نيکي و ارزشي نمانده بود که مردم به آن بيارامند و نه از زشتي جلوگيري مي شد.

اما بعد از حمد و ثنا، من بنده اي از بندگان خدا را به سوي شما فرستادم که در روزگار بيم و هراس نخوابد و در ساعتهاي وحشتناک از دشمنان عقب ننشيند و براي مردم نابکار از شعله آتش سوزانتر است.
اين مرد مالک بن الحارث الاشتر از مذحج است. از او بشنويد و فرمانش را در هر مورد که مطابق حق است اطاعت کنيد، زيرا اين مرد يکي از شمشيرهاي خداوندي است که نه لبه آن کند است و نه ضربتي که به وجود مي آورد، بي اثر است.

اگر به شما دستور بدهد دسته جمعي حرکت کنيد، بدون تاخير راه بيفتيد و اگر امر به توقف نمايد، توقف کنيد، زيرا او اقدام نکند و عقب ننشيند و به تاخير و تقديم نيندازد، مگر به دستور من، و من به جهت صفاتي که اين مرد دارد يعني خيرخواهي و خيرانديشي اش درباره شما و شدت سختگيري اش بر دشمنان شما او را از خود گرفتم و شما را بر خودم مقدم داشتم.