هر كه كردارش او را كند گرداند (عبادت نكرده كار نیكو انجام ندهد) نسبش او را تند نمى گرداند (بزرگى و نیكبختى پدر یا مادر یا یكى از اجداد او سبب بزرگى و نیكبختى او نشود. این فرمایش بعینه همان فرمایش بیست و دوم است مگر اینكه در آنجا لم یسرع به حسبه نقل شده یعنى مقام و منزلتش او را تند نمى گرداند،(سيّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) و در روایت دیگرى است: كسی كه مقام و منزلت خود را از دست داد مقام و منزلت پدرانش باو سود نمى رساند (در بیشتر نسخ نهج البلاغه این فرمایش ضبط نشده ما آنرا از نسخه ابن ابى الحدید و شیخ محمّد عبده نقل نمودیم).)