آن زمان که دیگران به سستى گراییده بودند، من (براى دفاع از اسلام) قیام کردم و آنگاه که همگى خود را پنهان کرده بودند، من آشکارا به میدان آمدم و آن روز که دیگران لب فروبسته بودند، من سخن گفتم. و هنگامى که همگان از ترس ایستاده بودند، من با نور الهى به راه افتادم، (لیکن فریاد نمى زدم و جنجال به راه نمى انداختم)صدایم از همه آهسته تر بود، ولى از همه پیشگام تر بودم، لذا بر مرکب پیروزى سوار شدم، زمامش را به دست گرفته، به پرواز درآمدم و در این میدان مسابقه بر دیگران پیشى گرفتم. مانند کوهى که تندبادها قدرت شکستن آن را ندارند و طوفان ها نمى توانند آن را از جاى برکنند، پابرجا ایستادم، این در حالى بود که هیچ کس نمى توانست عیبى بر من بگیرد و هیچ سخنْ چینى جاى طعنه در من نمى یافت.

ناتوان ستمدیده در نظر من عزیز است تا حقّش را بگیرم
و زورمند ستمگر نزد من حقیر وضعیف است تا حقّ دیگران را از او بستانم.
ما در برابر فرمان خدا راضى و در مقابل امر او تسلیم هستیم.

آیا گمان می کنید که من بر رسول خدا دروغ می بندم؟ به خدا سوگند! من نخستین کسى هستم که او را تصدیق کردم!بنابراین نخستین کسى نخواهم بود که او را تکذیب مى کند.
من در کار خود اندیشه کردم، دیدم لزوم اطاعتم (از فرمان پیامبر (صلی الله علیه و آله)) بر بیعتم (با خلفا) پیشى گرفته است.
نخستین مسلمان: آیا گمان مى کنید که من بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دروغ مى بندم؟
و در این حال (براى حفظ موجودیت اسلام) پیمان بیعت دیگران بر گردن من است.