به سخنى كه از (دهان) كسى بیرون آید باید گمان بد مبرى در حالیكه احتمال نیكى بر آن مى برى (تا ممكن است بآن بد گمان مباش و همچنین اگر فعلى دیدى تا ممكن است نیك پندار ولى دور اندیشى را در بعضى جاها نباید از دست داد، و در فرمایش یك صد و دهم تعیین جاهاى خوش بینى و بد بینى شد).