اما پس از حمد و ثنا، کشور مصر به وسيله دشمنان گشوده و تصرف گشت و محمد بن ابي بکر رحمه الله به شهادت رسيد و ما شهادت اين مرد خدا را به عنوان از دست دادن فرزندي خيرخواه و خيرانديش و کارگزاري بسيار کوشا و شمشيري بران و رکني دفاع کننده محاسبه مي کنيم.

من مردم را براي ملحق شدن به او تحريک کردم و آنان را پيش از آن که آن يار و ياور عزيز ما به شهادت برسد به کمک و پشتيباني او ترغيب نمودم و دستور دادم. آنان را پنهاني و آشکار و ابتدا و مکررا دعوت نمودم. برخي از آنان با اکراه آمدند و بعضي ديگر عذر دروغين آوردند، پاره اي هم محمد بن ابي بکر و تنها و بي ياور گذاشتند و عقب نشستند.

از خداوند متعال مسالت مي دارم که مرا به زودي از دست آنان نجات بدهد. سوگند به خدا اگر در هنگام رويارويي با دشمن اشتياق و اميد مرگ نداشتم و خود را براي مرگ آماده نمي کردم، دلم نمي خواست حتي يک روز با آنان باشم و آنان را ملاقات کنم.