اما بعد (از ثنا و حمد الهى)، مصر (با نهایت تأسف) به دست دشمن افتاد و محمد بن ابى بکر که رحمت خدا بر او باد به شهادت رسید ما این مصیبت را به حساب خداوند مى گذاریم و اجر آن را از او مسئلت داریم. او فرزندى خیرخواه و کارگزارى تلاشگر و کوشا و شمشیرى برنده و قاطع و ستونى حافظ و مدافع بود. من مردم را به ملحق شدن به او و کمک کردنش قبل از این حادثه (بارها) امر کردم و تشویق و تحریص نمودم و در آشکار و پنهان و از آغاز تا پایان آن ها را براى حرکت به سوى او (به سوى سرزمین مصر) فراخواندم ولى (با نهایت تأسف) گروهى با کراهت آمدند و گروه دیگرى به دروغ به بیمارى و بهانه هاى دیگر متوسل شدند و جمع دیگرى آشکارا از قیام براى جهاد سرباز زدند و دست از یارى اش کشیدند.
از خدا تقاضا مى کنم که براى نجات من از میان این گونه افراد به زودى گشایشى قرار دهد (و مرا از آن ها برهاند). به خدا سوگند! اگر علاقه من به شهادت به هنگام پیکار با دشمن نبود و خود را براى مرگ در راه خدا آماده نساخته بودم، دوست داشتم حتى یک روز با این مردم روبه رو نشوم و هرگز آن ها را ملاقات نکنم.