انسان باایمان شادى اش در چهره واندوهش در درون قلب اوست،
سینه اش از هرچیز، گشاده تر و هوس هاى نفسانى اش از هرچیز خوارتر (و تسلیم تر) است، از برترى جویى بیزار واز ریاکارى متنفر است، اندوهش طولانى وهمتش بلند، سکوتش بسیار و تمام وقتش مشغول است، شکرگزار و صبور وبسیار ژرف اندیش است
و دست حاجت به سوى کسى دراز نمى کند، طبیعتش آسان است (و سختگیرى در کار او نیست) وبرخوردش با دیگران توأم با نرمش است، (در برابر حوادث سخت و دشمنان خطرناک) دلش از سنگ خارا محکم تر و سخت تر و(در پیشگاه خدا) از بَرده تسلیم تر است.