اي مردم، ما در روزگاري منحرف و زماني پر از کفران قرار گرفته ايم روزگاريست که نيکوکار در آن بدکار شمرده مي شود و ستمکار بر طغيان خود مي افزايد در اين روزگار از آنچه مي دانيم سودي نمي بريم و درباره آنچه که نمي دانيم نمي پرسيم و از هيچ رويداد خطرناکي که ضربه مهلک فرود مي آورد، بيمي نداريم تا بر سر ما فرود آيد.

مردم بر پنج گروه تقسيم مي شوند:گروهي از آنان از فساد در روي زمين امتناع نمي ورزند، مگر به جهت پستي و ناتواني شخصيت و کندي شمشير و تهيدستي از مال دنيا. گروهي شمشير کشيده و شر خود را آشکار ساخته و سوار و پياده خود را بسيج نموده، نفس خود را (براي فساد در جامعه) مقيد نموده و دين خود را نابود ساخته اند. براي به دست آوردن پشيزي از مال دنيا که به غنيمت ببرند و سواراني به دنبالش بيفتند و يا منبري به دست بياورند که روي آن نشيند و برتري بر ديگران بجويد. و چه سوداگري بدي است که دنيا را قيمت خود ببيني و آن را عوض آنچه که در نزد خدا براي تو آماده است، تلقي کني!

گروهي به بوسيله عمل آخرت دنيا را طلب مي کنند و آخرت را بوسيله عمل دنيا نمي جويد شخصيتشان را (تصنعي) پائين مي گيرد و گامها را کوچک برمي دارد و دامن جامه شان را کوتاه مي کند و خود را به امانت داري مي آرايند و پرده پوشي خداوندي را وسيله معصيت کاري خود قرار مي دهند. گروهي هم احساس حقارت در شخصيت خويش است که آنان را از سلطه جوئي دور مي سازد و نداشتن وسيله (مانع از خودنمائي و جاه طلبي آنان) مي گردد و (به طور جبر) آنان را به حال خود محدود مي نمايد. در نتيجه با نام قناعت خود را مي آرايند و با لباس مردم پارسا خود را زينت مي بخشند در حالي که اين ناتوان هرگز نه در شبي و نه در روزي شايسته قناعت و پارسائي نيستند.

خدا گروهي ديگر مي ماند که ياد سرنوشت نهائي ديدگان آنان را از محرمات فرو بسته و بيم روز رستاخيز اشکهاي آنان را سرازير مي نمايد. برخي از آنان (از ميان جاهلان) رميده و مطرودند. برخي ديگر در حال ترس و کنده شدن (از ميان مردم هوي پرست) و دسته اي از آنان خاموش و ساکت هستند گروهي ديگر از آنان با خداي خود دعاي مخلصانه دارند و بعضي ديگر ماتم زده زجر کشيده اند. آنان انسانهايي هستند که تقيه از تبهکاران آنان را به گوشه گمنامي برده و خواري آنان را در برگرفته است.

آنان در دريائي از تلخي ها غوطه ورند. دهانهايشان از سخن گفتن بسته و دلهايشان مجروح است. آنان جامعه خود را پندها دادند، تا خسته شدند و مغلوب شدند تا آنجا که خوار گشتند و کشته شدند، تا عددشان کم شد.

اي مردم، دنيا بايد در چشمان شما ناچيزتر از اجزاي بي ارزش آن برگهائي تلقي شود که فقط به درد دباغي مي خورد. و بي ارزشتر از آن پشماي بز که در موقع چيدن موهاي آن حيوان به زمين مي افتد ارزيابي شود. از آنان که پيش از شما درگذشته اند، پند بگيريد، پيش از آنکه آنان که پس از شما خواهند آمد، از شما پند بگيرند. اين دنيا را در حالي که قابل سرزنش است، رها کنيد، زيرا اين دنيا کساني را به دور انداخته است که مهربانتر از شما به اين دنيا بوده اند.