عمر و زندگى كه خداوند عذر و بهانه پسر آدم را در آن مى پذیرد شصت سال است (هر گاه شخص پیش از شصت سالگى به غلبه خواهش نفس بر خود و تسلّط قواى جسمانيّه بر عقلش عذر بیاورد بعد از شصت سالگى با از دست دادن قوا و نزدیك شدن اجل هر گاه از هواى نفس پیروى نماید عذرش پذیرفته نیست).