جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

خطبه سی و یکم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه سی و یکم

و از سخنان آن حضرت است‏ به پسر عباس چون او را نزد زبير فرستاد تا وى را به طاعت خويش بازگرداند، پيش از جنگ جمل:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

لَا تَلْقَيَنَّ طَلْحَةَ فَإِنَّكَ إِنْ تَلْقَهُ تَجِدْهُ كَالثَّوْرِ عَاقِصاً قَرْنَهُ يَرْكَبُ الصَّعْبَ وَ يَقُولُ هُوَ الذَّلُولُ وَ لَكِنِ الْقَ الزُّبَيْرَ فَإِنَّهُ أَلْيَنُ عَرِيكَةً فَقُلْ لَهُ يَقُولُ لَكَ ابْنُ خَالِكَ عَرَفْتَنِي بِالْحِجَازِ وَ أَنْكَرْتَنِي بِالْعِرَاقِ فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا .(و هو ( عليه السلام ) أول من سُمعت منه هذه الكلمة ، أعني “فما عدا مما بدا”.)

با طلحه ديدار مكن، كه گاوى را ماند شاخها راست كرده، به كار دشوار پا گذارد و آن را آسان پندارد. به سر وقت زبير رو، كه خويى نرمتر دارد، و بدو بگو خالزاده ات گويد: در حجاز مرا شناختى، و در عراق نرد بيگانگى باختى، چه شد كه بر من تاختى؟((مى گويم، جمله (فَمَا عَدَا مِمَّا بدَاَ) نخستين بار از او شنوده شده است.))

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :