جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت سی و یکم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت سی و یکم

درباره ایمان از آن حضرت سؤال شد، آن حضرت در پاسخ فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى الصَّبْرِ وَ الْيَقِينِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ (قال الرضي : و بعد هذا كلام تركنا ذكره خوف الإطالة و الخروج عن الغرض المقصود في هذا الكتاب.)

ايمان بر چهار پايه مستحكم است: صبر، يقين، عدل و جهاد.

2

الصَّبْرُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّبِ فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ زَهِدَ فِي الدُّنْيَا اسْتَهَانَ بِالْمُصِيبَاتِ وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ إِلَى الْخَيْرَاتِ

صبر از اين پايه ها بر چهار شعبه است: اشتياق است و شفقت و پارسايي و اميد داشتن.
پس هر كس كه اشتياق به بهشت دارد، شهوات را از دل بزدايد و هر كس كه از دوزخ بترسد، از محرمات اجتناب نمايد و هر كس در دنيا پارسايي پيشه كند، مصيبتها را ناچيز يابد و هر كس كه در انتظار مرگ باشد، سبقت به خيرات نمايد.

3

وَ الْيَقِينُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ وَ تَأَوُّلِ الْحِكْمَةِ وَ مَوْعِظَةِ الْعِبْرَةِ وَ سُنَّةِ الْأَوَّلِينَ

يقين از اين پايه ها بر چهار شعبه است: هشياري بينا و شناخت و تحقيق در حكمت و پند از عبرتها و سنتهاي (ثابت) گذشتگان.

4

فَمَنْ تَبَصَّرَ فِي الْفِطْنَةِ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ وَ مَنْ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ عَرَفَ الْعِبْرَةَ وَ مَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ فَكَأَنَّمَا كَانَ فِي الْأَوَّلِينَ

پس هر كس كه در هشياري بينا شود، حكمت بر او آشكار گردد و هر كس حكمت بر او ظاهر شود، عبرت را شناسد و هر كس عبرت را شناسد، گويي از اولين روزگاران تاكنون بوده است.

5

وَ الْعَدْلُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى غَائِصِ الْفَهْمِ وَ غَوْرِ الْعِلْمِ وَ زُهْرَةِ الْحُكْمِ وَ رَسَاخَةِ الْحِلْمِ فَمَنْ فَهِمَ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ وَ مَنْ عَلِمَ غَوْرَ الْعِلْمِ صَدَرَ عَنْ شَرَائِعِ الْحُكْمِ

عدالت از اين پايه ها بر چهار شعبه است: بر فهمي عميق و علمي غوطه ور در حقايق، و شكوفايي و زيبايي حكم و استحكام بردباري. پس هر كس كه از فهم برخوردار باشد، به ژرفاي علم واصل مي گردد. و هر كس ژرفاي علم را درك كرد، از دريافت چشمه سار شريعت برخوردار گشت.

6

وَ مَنْ حَلُمَ لَمْ يُفَرِّطْ فِي أَمْرِهِ وَ عَاشَ فِي النَّاسِ حَمِيداً وَ الْجِهَادُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الصِّدْقِ فِي الْمَوَاطِنِ وَ شَنَآنِ الْفَاسِقِينَ فَمَنْ أَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ شَدَّ ظُهُورَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ نَهَى عَنِ الْمُنْكَرِ أَرْغَمَ أُنُوفَ الْكَافِرِينَ وَ مَنْ صَدَقَ فِي الْمَوَاطِنِ قَضَى مَا عَلَيْهِ وَ مَنْ شَنِئَ الْفَاسِقِينَ وَ غَضِبَ لِلَّهِ غَضِبَ اللَّهُ لَهُ وَ أَرْضَاهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ

هر كس بردباري كند، در زندگي خود تفريط نكند و در ميان مردم پسنديده زندگي مي كند.
جهاد از اين پايه ها بر چهار شعبه است: امر به معروف (همه نيكي ها) و نهي از منكر (همه زشتي ها) و صدق در همه موارد جهاد و دشمن داشتن مردم فاسق: پس هر كس امر به معروف كند، پشتيبان محكمي براي مردم باايمان مي گردد و هر كس از منكر (زشتي ها) نهي كند، دماغ كفار را به خاك ماليده است و هر كس در هنگام جنگ براي خدا حركت از روي صدق كرد، وظيفه اي را كه بر عهده داشت ادا نمود و هر كس مردم تبهكار را دشمن تلقي كرد و براي خدا غضب نمود، خداوند به خاطر او غضب خواهد كرد و او را روز قيامت خشنود خواهد ساخت.

7

وَ الْكُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى التَّعَمُّقِ وَ التَّنَازُعِ وَ الزَّيْغِ وَ الشِّقَاقِ فَمَنْ تَعَمَّقَ لَمْ يُنِبْ إِلَى الْحَقِّ وَ مَنْ كَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ وَ مَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ وَ سَكِرَ سُكْرَ الضَّلَالَةِ وَ مَنْ شَاقَّ وَعُرَتْ عَلَيْهِ طُرُقُهُ وَ أَعْضَلَ عَلَيْهِ أَمْرُهُ وَ ضَاقَ عَلَيْهِ مَخْرَجُهُ

و كفر بر چهار پايه است: افراط در ژرف جويي توهم زا، تنازع و خصومت ورزي، كناره گيري از حق، و عناد ورزيدن. پس هر كس به بهانه ژرف انديشي در اوهام و خيالات فرو رفت، به سوي حق برنخواهد گشت و هر كس نزاع و تخاصمش بر مبناي ناداني باشد، كوري او درباره حق فراوان خواهد بود و هر كس از جاده حقيقت بلغزد، نيكي در نزد او بد، و بد در نزد او نيكي تلقي مي شود و به مستي گمراهي مبتلا گردد. و هر كس كه عناد ورزيد، راه ها براي او سنگلاخ و ناهموار گشت و شوون زندگي اش دچار مشكلات و راه رهايي براي او تنگ شد

8

وَ الشَّكُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى التَّمَارِي وَ الْهَوْلِ وَ التَّرَدُّدِ وَ الِاسْتِسْلَامِ فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ وَ مَنْ هَالَهُ مَا بَيْنَ يَدَيْهِ نَكَصَ عَلَى عَقِبَيْهِ وَ مَنْ تَرَدَّدَ فِي الرَّيْبِ وَطِئَتْهُ سَنَابِكُ الشَّيَاطِينِ وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ لِهَلَكَةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ هَلَكَ فِيهِمَا.

شك از اين پايه ها بر چهار شعبه است: مجادله براي خودنمايي، ترس، شك و ترديد، و تسليم و عقب نشيني. پس هر كس كه مجادله را خصلت خود قرار داد، تاريكي اش به روشني نرسد. و هر كس كه پديده هاي پيش رويش او را احاطه كند، به عقب برگردد و هر كس در اضطراب و دودلي مردد شود، شيطان با سم هايش او را بمالد. و هر كس خود را به عوامل هلاكت دنيا و آخرت بسپارد، در دنيا و آخرت به هلاكت افتد.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :