(اثر) دوستى پدران بین پسران (مانند) خویشاوندى است (چون پسران از دوستى و دشمنى كه بین پدرانشان بوده ارث مى برند و اصل در یارى نمودن بیكدیگر دوستى است و خویشاوندى از اسباب آنست)

و (از اینرو) خویشاوندى به دوستى نیازمندتر است از دوستى به خویشاوندى (ابن ابى الحدید در اینجا مى نویسد: از كسى پرسیدند: از برادر و دوستت كدام را بیشتر دوست دارى گفت: برادرم را اگر دوست باشد).