اى اشعث اگر بر (مرگ) پسرت اندوهناك باشى خویشى شایسته است كه افسرده شوى (اندوه تو در مرگ فرزندت بیجا نیست) و اگر شكیبا باشى پیش خدا هر مصیبت و اندوهى را جانشینى (پاداشى) است.

اى اشعث، اگر صبر كنى قضاء و قدر بر تو جارى مى گردد و تو اجر و مزد مى یابى، و اگر بیتابى نمائى حكم الهىّ بر تو جارى می شود در حالی كه گناه كرده اى،

اى اشعث پسرت (هنگام بدنیا آمدن) ترا شاد نمود در حالی كه (براى تو) بلا و گرفتارى بود، و (با مردنش) ترا اندوهگین ساخت در حالیكه (براى تو) پاداش و رحمت بود (پس سزاوار است كه در اندوه او شكیبا باشى).