جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت دویست و هفتاد و ششم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و هفتاد و ششم

امام (علیه السلام) عرضه مى دارد:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اللّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ تُحَسِّنَ فِی لاَمِعَةِ الْعُیُونِ عَلاَنِیَتی، وَ تُقَبِّحَ فِیَما أُبْطِنُ لَکَ سَرِیرَتِی، مُحَافِظاً عَلى رِثَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِی بِجَمِیعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَیْهِ مِنِّی، فَأُبْدِی لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِی، وَ أُفْضِی إِلَیْکَ بِسُوءِ عَمَلِی، تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِکَ، وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِکَ.

پرهیز از ریاکاری:

بار پروردگارا! به تو پناه مى برم از این که ظاهرم را در چشم ها نیکو جلوه دهى و باطنم را در پیشگاهت زشت سازى؛ (خداوندا! چنان نباشم که) خوش بینى مردم را به خودم در آنچه تو از آن آگاهى جلب کنم (در حالى که در باطن چنین نباشم و از طریق ریا خود را در صف نیکان معرفى کنم)، ظاهر خوبم را براى مردم آشکار سازم و اعمال بدم را فقط تو بدانى، تا به بندگانت نزدیک گردم و از رضا و خشنودى تو دور شوم.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :