جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت دویست و هفتاد و ششم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و هفتاد و ششم

مردی‌ از حضرت خواست که ایمان را به او بشناساند. آن حضرت فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اِذا كانَ الْغَدُ فَأْتِنى حَتّى اُخْبِرَكَ عَلى اَسْماع ِ النّاسِ، فَاِنْ نَسيتَ مَقالَتى حَفِظَها عَلَيْكَ غَيْرُكَ، فَاِنَّ الْكَلامَ كَالشّارِدَةِ، يَنْقُفُها هـذا، وَ يُخْطِئُها هذا. (وَ قَدْ ذَكَرْنا ما اَجابَهُ بِهِ فيما تَقَدَّمَ مِنْ هذَا الْبابِ، وَ هُوَ قَوْلُهُ: الاْيْمانُ عَلى اَرْبَع ِ شُعَب.-)

فردا بیا تا در برابر مردم بگویم، تا اگر گفته ام را از یاد بردی‌ دیگری‌ حفظ کند، چه اینکه سخن مانند شکار رمنده است، یکی‌ آن را می‌ رباید، و دیگری‌ از دست می‌ دهد. (پاسخ امام را در گذشته از همین حکمت ها در سایه گفتار حضرت: ایمان را چهار شعبه است نقل کردیم.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :