نادان شما (كار را از روى نادانى) زیادة میكند، و داناى شما (كار را از وقت خود) بتأخیر مى اندازد (در بعضى از نسخ نهج البلاغه جاهلكم مزداد مسوّف بدون كلمه و عالمكم ذكر شده است كه معنى آن چنین است: نادان شما «بفكر اینكه گناه او را خواهند بخشید در گناه» زیاده روى مى نماید و «توبه و بازگشت را» به تاخیر مى اندازد).