طمع (آدمى را) بر سر آب مى آورد بى آنكه (او را سیراب كرده) باز گرداند (هر كه بآن گرفتار شود تباه گشته رهائى نیابد) و ضامن است بى آنكه (بعهد و پیمان خود) وفاء كند،

و بسا آشامنده كه پیش از سیراب شدن گلوگیر شود (بسا آزمند كه در راه بدست آوردن مطلوب پیش از رسیدن بآن و بهره بردن تباه گردد)

و هر چند منزلت چیزیكه بآن رغبت میشود افزون باشد اندوه نیافتن و بدست نیاوردن آن بسیار گردد،

و آرزوها دیده هاى بینائیها را كور مى نماید،

و نصیب و بهره (مقدّر) مى آید پیش كسیكه بسوى آن نمى آید (بهره مقدّر خواهد رسید هر چند در طلب آن كوشش نداشته و آرزومند آن نباشند).