جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت دویست و شصت و هفتم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و شصت و هفتم

در گفتار آن حضرت است:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اَنَّهُ شَيَّعَ جَيْشاً يُغْزيهِ، فَقالَ:- اَعْذِبُوا عَنِ النِّساءِ مَا اسْتَطَعْتُمْ. (وَ مَعْناهُ: اِصْدِفُوا عَنْ ذِكْرِ النِّساءِ وَ شُغُلِ الْقَلْبِ بِهِنَّ، وَ امْتَنِعُوا مِنَ الْمُقارَبَةِ لَهُنَّ، لاَِنَّ ذلِكَ يَفُتُّ فى عَضُدِ الْحَمِيَّةِ، وَ يَقْدَحُ فى مَعاقِدِ الْعَزيمَةِ، وَ يَكْسِرُ عَنِ الْعَدُوِّ، وَ يَلْفِتُ عَنِ الاِْبْعادِ فِى الْغَزْوِ.)

چون سپاهی‌ را به جنگ فرستاد و مشایعفت نمود: تا جایی‌ که می‌ توانیـد از زنـان بازایستیـد. معنایش این است که از یاد زنان و دل مشغولی‌ به آنان کناره بگیرید، و از نزدیکی‌ با آنان امتناع نمایید، که بازوی‌ حمیّت را سست می‌ کند، و اراده و عزم را به خلل می‌ کشاند، و قدرت شخص را از ناحیه دشمن می‌ شکند، و از کوشش در جنگ دور می‌ کند.)

2

(وَ كُلُّ مَنِ امْتَنَعَ مِنْ شَىْء فَقَدْ اَعْذَبَ عَنْهُ. وَالْعاذِبُ وَالْعَذُوبُ: الْمُمْتَنِعُ مِنَ الاَْكْلِ وَالشُّرْبِ.)

(و هر که از چیزی‌ امتناع نماید از آن اِعذاب نموده. و عاذب و عَذوب: خودداری‌ کننده از خوردن و آشامیدن است.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :