جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت دویست و شصت و ششم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و شصت و ششم

مردی از آن حضرت خواست ایمان را به او تعریف فرماید، فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

إِذَا كَانَ الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ، فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ؛ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا [يَثْقَفُهَا] هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا.(قال الشریف: و قد ذكرنا ما أجابه به فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب.)

اگر فردا شود، پاسخ تو را در ميان مردم مي گويم كه آنان هم بشنوند، پس اگر تو سخن مرا فراموش كردي ديگران آن را براي تو هم حفظ مي كنند، زيرا سخن مانند شكار در حال فرار است، يكي آن را مي زند و ديگري در زدن آن خطا مي كند.(سید شریف گفته است: و ما پاسخ مشروح اين سوال را در گذشته در اين باب ذكر كرديم الايمان علي اربع شعب ، ايمان بر چهار شعبه (صبر ، یقین ، عدل و جهاد) است.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :