جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت دویست و شصت و سوم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و شصت و سوم

در گفتار آن حضرت است:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

اِنَّ لِلْخُصُومَةِ قُحَماً. (يُريدُ بِالْقُحَمِ الْمَهالِكَ، لاَِنَّها تُقْحِمُ اَصْحابَها فِى الْمَهالِكِ وَالْمَتالِفِ فِى الاَْكْثَرِ، وَ مِنْ ذلِكَ قُحْمَةُ الاَْعْرابِ، وَ هُوَ اَنْ تُصيبَهُمُ السَّنَةُ فَتَتَعَرَّقَ اَمْوالَهُمْ، فَذلِكَ تَقَحُّمُها فيهِمْ. وَ قيلَ فيهِ وَجْهٌ آخَرُ وَ هُوَ اَنَّها تُقْحِمُهُمْ بِلادَ الرّيفِ، اَىْ تُحْوِجُهُمْ اِلى دُخُولِ الْحَضَرِ عِنْـدَ مُحُـولِ الْبَـدْوِ)

برای‌ نزاع قُحَم است. (مراد حضرت از قُحَم موارد هلاکت است، زیرا خصومت در اکثر احوال اهلش را دچار هلاکت و تلف می‌ کند، و از همین معناست: قُحْمَةُ الاَعراب، و آن این است که خشکسالی‌ به آنان می‌ رسد و اموالشان را نابود می‌ کند، پس این است تقحّم آن در میان ایشان. در آن معنای‌ دیگری‌ هم گفته شده و آن اینکه: خشکسالی‌ آنان را به روی‌ آوردن به شهرهای‌ آباد ناچار می‌ کند هنگامی‌ که بیابان خشک گردد.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :