حکمت دویست و شصت و یکم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت دویست و شصت و یکم

امام علیه السّلام (در باره كوشش براى دنیا و آخرت) فرموده است :

فراز

متن عربی

متن فارسی

النَّاسُ فِی الدُّنْيَا عَامِلَانِ عَامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ فَيُفْنِی عُمُرَهُ فِی مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ

مردم در دنیا دو دسته اند: یكى در دنیا براى دنیا كار میكند كه او را دنیا گرفتار ساخته و از (كار) آخرتش باز داشته، مى ترسد باز ماندگانش به تنگدستى دچار شوند (براى آنها مال و دارائى مى اندوزد تا نیازمند نشوند) و از تنگدستى خود ایمن و آسوده گشته (براى گرفتارى روز رستخیز كارى انجام نمى دهد و در فكر تنگدستى آنروز نیست، یا به این معنى كه باك ندارد و خود در تنگى بسر برد تا مال و دارائى براى فرزندانش گرد آورد) پس زندگى خود را در سود دیگرى بسر مى رساند،

وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا فَجَاءَهُ الَّذِی لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَلٍ فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَمِیعاً فَأَصْبَحَ وَجِیهاً عِنْدَ اللَّهِ لَا يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ .

و یكى در دنیا براى آخرت كار میكند و بى آنكه كار كند آنچه براى او (مقدّر) است از دنیا مى رسد، پس هر دو بهره را جمع نموده و هر دو سرا را بدست آورده است، و نزد خدا با آبرو گشته و از او حاجتى نخواهد كه روان سازد (زیرا آبرومندى او نزد خدا مستلزم رواشدن درخواستهاى او است).

درباره ما:

پايگاه تخصصی نهج البلاغه در سال 1383 مصادف با عید سعید غدیر خم توسط مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت (علیهم السلام) با هدف آشنایی هر چه بیشتر با اندیشه های امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام و معارف بلند نهج البلاغه تأسیس گردید و سعی دارد پاسخگوی