به او دستور مى دهد که به تقواى الهى را در امور پنهانى و اعمال مخفى خود، رعایت کند، در آن جا که هیچ کس جز خدا شاهد و گواه نیست، و نه احدى غیر از او ناظر و حافظ اعمال. به او دستور داده است که هر عملى را از اطاعت هاى خدا که آشکارا انجام مى دهد در پنهانى خلاف آن را انجام ندهد، آن کس که پنهان و آشکارش، و عمل و سخنش بر خلاف یکدیگر نباشد امانت الهى را ادا کرده و حق بندگى خالصانه را به جا آورده است. با مردم برخورد بد نداشته باش (و با چهره عبوس با آن ها روبه رو نشو) و به آن ها بهتان نزن (که مقدار زکاتشان بیش از آن بوده است که آن ها اظهار داشته اند) و به آن ها به دلیل این که رییس آنان هستى، بى اعتنایى نکن، چرا که آن ها برادران دینى تو هستند و یاوران در استخراج حقوق و جمع آورى زکات. (بدان) براى تو در این زکات نصیب مشخص و حق معینى است و شریکانى از مستمندان و بینوایان دارى، به یقین ما حق تو را به طور کامل خواهیم داد، تو نیز باید حق آن ها را به طور کامل بپردازى. اگر چنین نکنى از کسانى خواهى بود که در قیامت بیش از همه دشمن و شاکى دارند، بدا به حال کسى که در پیشگاه خداوند، فقرا و مساکین و سائلان و کسانى که از حقشان محروم شده اند و بدهکاران ورشکسته و درراه ماندگان (همگى)خصم و شاکى او باشند (این گونه افراد، خائنان به بیت المال اند)
و آن کس که امانت را سبک بشمرد و بى محابا در وادى خیانت گام بگذارد و خویشتن و دینش را از آن پاک نسازد درهاى ذلت و رسوایى را در دنیا به روى خود گشوده و در سراى آخرت خوارتر و رسواتر خواهد بود.
(و بدان) به یقین بزرگ ترین خیانت، خیانت به امّت است و رسواترین غش و تقلّب، غش و تقلّب درباره پیشوایان اسلام است، والسلام.