راه بيفت بر مبناي تقواي خداوندي که شريکي براي او نيست. هيچ مسلماني را مترسان و با اکراه صاحب مال (و زمين) از آنجا عبور مکن و از صاحب مال هرگز بيش از حق خداوندي در يک مال مگير.

و هنگامي که به سرزمين قبيله اي رسيدي (در خارج از آبادي) در جايگاه هاي آب آنان فرود آي، بدون اين که با خانه ها و خانواده هاي آنان مخلوط گردي.
سپس با آرامش و متانت به طرف ايشان حرکت کن تا به ميان مردم آن آبادي برسي و توقف کني و به آنان سلام کن بدون اين که در سلام گفتن آنان را تحقير نمايي.

سپس به آنان بگو:اي بندگان خدا، ولي خدا و خليفه او مرا براي گرفتن حق خداوند در اموال شما به سوي شما فرستاده است.پس آيا خداوند در اموال شما حقي دارد که آن را به ولي خدا بپردازيد؟

اگر گوينده اي بگويد: نه، در مال ما حق خداوندي وجود ندارد، به او مراجعه مکن. و اگر کسي اعتراف به حق خدا در اموالش نمود، با او راه بيفت بدون اين که او را بترساني، يا او را تهديد کني، يا با او سختگيري نمايي، يا او را به مشقت بيندازي.هر چه که از طلا و نقره به تو داد،آن را بگير.

و اگر صاحب مال، گاو و گوسفند و شتراني داشته باشد، ميان آنها داخل مشو، مگر با اذن صاحب مال، زيرا اکثر مال از آن صاحب مال است.وقتي که وارد اموال او شدي، ورودت مانند کسي نباشد که زورگويي مي کند و مسلط است.

و هيچ چارپايي را از جاي مگريزان و مترسان و با صاحبش درباره آن بدرفتاري مکن.سپس مال را دو قسمت کن و صاحب مال را در اختيار يکي از آن دو قسمت مخير گردان.وقتي که صاحب مال قسمتي را انتخاب کرد، درباره آنچه که اختيار کرده است، او را مورد تعرض قرار مده. سپس بقيه را دو قسمت کن و صاحب مال را در انتخاب يکي از آن دو مخير گردان. وقتي که قسمتي را انتخاب کرد، براي آن قسمت به او تعرض نكن.

تقسيم و اختيار را براي صاحب مال به همين منوال ادامه بده تا از مال مقداري بماند که حق خدا را از آن استيفاء کني، سپس حق خدا را از آن باقيمانده بگير.

اگر کسي از تو طلب اقاله کند، يعني از تو بخواهد تقسيمي را که انجام گرفته است ناديده بگيري و تقسيم مجددا انجام شود، تو دو قسمت جدا شده از هم را مخلوط کن و سپس مانند دفعه اول، تقسيم را انجام بده تا حق خداوندي را از مال او بگيري.

و هرگز حيوان پير و کهنسال و شکسته پا و ناتوان از جهت بيماري و عيب را مپذير.و هيچ کسي را براي استيفاي حقوق خداوندي از صاحبان اموال مورد اطمينان قرار مده مگر اين که اعتماد و وثوق به دين او داشته باشي و کسي باشد که با مال مسلمانان با نرمش و مدارا رفتار کند تا حقوق الهي را به ولي امر مسلمانان برساند و او در ميان آنان تقسيم نمايد.

و کسي را به مال مردم موکل مکن مگر اين که خيرانديش و خيرخواه و مهربان و امين و حفاظت کننده مال و حقوق باشد و هرگز شدت به خرج ندهد، تجاوز از حد خود نکند و آن جانداران را که به عنوان حقوق دريافت کرده است، درمانده و خسته ننمايى.

سپس آنچه را که از حقوق در نزد تو جمع شود به سوي ما بفرست تا ما آن را در مواردي که خداوندي دستور فرموده است مصرف کنيم.هنگامي که امين تو آن حيوانات را به عنوان حقوق دريافت کرد، به او سفارش کن مابين شتر و بچه او فاصله نيندازد و در دوشيدن شير مادر افراط نکند که به چه زيان برسد و آنها را در سواري به تلاش و زحمت نيندازد و عدالت را در ميان حيواناتي که با يکديگر همراهند برقرار کند و به آن جانداري که خسته شده است، مهرباني کند، و به آن حيوان که سم آن شکافته و يا از راه رفتن ناتوان است، عطوفت داشته باشد.و هنگامي که از آبگيرها مي گذرد حيوانات را وارد آبگيرها کند.

و آنها را از علفزارها به جاده هاي خشک نکشاند. و در ساعتهايي آنها را راحت بگذارد و در جايگاه هاي آب و چراگاه که حيوانات مشغول آشاميدن آب و چريدن گياهند، به آنها مهلت بدهد تا با اذن خداوندي آنها فربه و چاق بدون خستگي و تحمل مشقت به ما برسند. ما هم آنها را بر مبناي کتاب خدا و سنت پيامبرش (صلي الله عليه و آله) تقسيم کنيم.اينگونه عمل به تکليف درباره حقوق اموال مردم پاداش تو را بزرگتر سازد و به رشد تقوايي تو نزديکتر مي باشد، ان شاء الله.