آن ها افرادى سنگدل، اوباش و بردگانى فرومایه اند که از هر سو گردآورى شده و از گروه هاى مختلف و ناهمگون برگرفته شده اند. آن ها کسانى هستند که سزاوار است دین وادب را بیاموزند و تعلیم وتربیت شوند و ولى و قیّمى براى سرپرستى آن ها تعیین گردد و دستشان را بگیرند. آن ها نه از مهاجران اند، نه از انصار، نه از کسانى که خانه و زندگى خود را در اختیار مهاجران قرار دادند و از جان و دل ایمان را پذیرفتند.

آگاه باشید! شامیان (در امر حکمیت) براى خویش نزدیک ترین افراد به مقصود و مطلوبشان را انتخاب کرده اند، و شما نزدیک ترین افراد را به آنچه از آن ناخشنود هستید براى حکمیّت انتخاب کرده اید، شما کار عبدالله بن قیس (ابوموسى اشعرى) را دیروز (در جنگ جمل) به یاد دارید که مى گفت: این واقعه فتنه است، بند کمان ها را ببرید و شمشیرها را در نیام کنید (و هرگز به سوى این میدان حرکت ننمایید، ولى خودش در جنگ صفین شرکت کرد!)
اگر او راست مى گوید (که این جنگ ها فتنه است) پس شرکتش بدون اجبار و با میل خود در این میدان نبرد خطا بود
و اگر دروغ مى گوید، پس متهم است (و شخص متهم و دروغگو نباید براى چنین امر مهمى، یعنى حکمیت برگزیده شود. اکنون که بالا بردن قرآن بر نیزه ها شما را فریب داده و کار به مسئله حکمیّت کشیده شده و شما آماده نبرد تا پیروزى با لشکر شام نیستید، براى حکمیّت)
سینه عمروعاص را با مشت گره کرده عبدالله بن عباس بکوبید
و از فرصت روزگار استفاده کنید و مرزهاى دوردست اسلام را در اختیار بگیرید.
مگر نمى بینید شهرهاى شما مورد هجوم دشمن قرار گرفته و نیروهاى قدرتمند شما هدف تیر دشمن واقع شده است؟