جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

خطبه دویست و سی و هفتم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه دویست و سی و هفتم

استفاده از فرصت ها در اعمال خیر

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِی نَفَسِ الْبَقَاءِ، وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ، وَ التَّوْبَةُ مُبْسُوطَةٌ، وَ الْمُدْبِرُ یُدْعَى،وَ الْمُسِیءُ یُرْجَى، قَبْلَ أَنْ یَخْمُدَ الْعَمَلُ، وَ یَنْقَطِعَ الْمَهَلُ، وَ یَنْقَضِیَ الْاَجَلُ، وَ یُسَدَّ بَابُ التَّوْبَةِ، وَ تَصْعَدَ الْمَلاَئِکَةُ.

اکنون که در متن زندگى وحیات هستید، عمل کنید، (زیرا مهم ترین نتیجه عمر، عمل صالح است) این در حالى است که نامه هاى عمل گشوده و بساط توبه گسترده است، فراریان از طاعات خدا به سوى او فراخوانده مى شوند و به بدکاران و گنهکاران امید عفو داده مى شود. پیش از آن که چراغ عمل خاموش گردد، مهلت قطع شود واجل پایان گیرد و پیش از آن که درهاى توبه بسته شود و فرشتگان (که مأمور ثبت اعمال نیک وبدند) به آسمان صعود کنند (سخت بکوشید و فرصت را غنیمت بشمارید).

2

فَأَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ. وَ أَخَذَ مِنْ حَىًّ لِمَیِّتٍ، وَ مِنْ فانٍ لِباقٍ، وَ مِنْ ذاهِبٍ لِدائِمٍ. امْرُؤٌ خَافَ اللّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ إِلَى أَجَلِهِ،
وَ مَنْظُورٌ إِلَى عَمَلِهِ، امْرُؤٌ أَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجَامِهَا، وَ زَمَّهَا بِزِمَامِهَا، فَأَمْسَکَهَا بِلِجَامِهَا عَنْ مَعَاصِی اللّهِ، وَ قَادَهَا بِزِمَامِهَا إِلَى طَاعَةِ اللّهِ.

مبارزه با هواى نفس:

هر انسانى باید از خویش براى خویشتن و از حیاتش براى زندگى پس از مرگ و از جهان فانى براى جهان باقى و از جایگاه موقت براى اقامتگاه دائم خود، بهره گیرد و نیز باید در همه طول عمر تا فرارسیدن اجل، از خدا بترسد و از مهلتى که براى عمل به او داده شده استفاده کند. انسان باید نفس سرکش را با لگام (تقوا) مهار کند
و افسار آن را در اختیار گیرد و به وسیله این لگام او را از معصیت خدا بازدارد و با این زمام به سوى اطاعت فرمان حق رهبرى کند.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :