جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

خطبه دویست و سی و هفتم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه دویست و سی و هفتم

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام) در سرعت به عمل:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِي نَفَسِ الْبَقَاءِ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ التَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ الْمُدْبِرُ يُدْعَى وَ الْمُسِي‏ءُ يُرْجَى قَبْلَ أَنْ يَخْمُدَ الْعَمَلُ وَ يَنْقَطِعَ الْمَهَلُ وَ يَنْقَضِيَ الْأَجَلُ وَ يُسَدَّ بَابُ التَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ الْمَلَائِکةُ

پس عمل کنيد حال که در مهلت و امتداد بقاء هستيد و ناقه هاي اعمال گشوده و در توبه باز است، و آن کس که از خير رويگردان شده است به خير دعوت مي شود و انسان بدکار اميد رجوع از تبهکاري و جور دارد، پيش از آنکه عمل راکد شود و مهلتها قطع شود و مدت زندگي به پايان برسد و در توبه بسته شود و فرشتگان (موکل) به بالا بروند.

2

فَأَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ وَ أَخَذَ مِنْ حَيٍّ لِمَيِّتٍ وَ مِنْ فَانٍ لِبَاقٍ وَ مِنْ ذَاهِبٍ لِدَائِمٍ امْرُؤٌ خَافَ اللَّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ إِلَى أَجَلِهِ وَ مَنْظُورٌ إِلَى عَمَلِهِ

(آن مرد در اين دنيا به حقيقت نايل آمده است که) از خويشتن براي خويشتن (به وسيله تلاش و تکاپو در اعمال صالحه) ذخيره کند، و از زنده براي مرده، و از دنياي فاني براي آخرت باقي، و از رونده براي پاينده توشه گيرد، مردي که از خدا ترسيد در طول عمر تا پايان زندگيش، و مهلتي که براي عملش به او داده شد.

3

امْرُؤٌ أَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجَامِهَا وَ زَمَّهَا بِزِمَامِهَا فَأَمْسَکهَا بِلِجَامِهَا عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ وَ قَادَهَا بِزِمَامِهَا إِلَى طَاعَةِ اللَّهِ.

مردي که نفس خود را با مهارش و گردن آن را با افسارش مطيع نمود و با آن افسار نفس خود را از گناهان خدا نگاه داشت و آن را به اطاعت خداوندي کشاند.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :